Motivatie

Ik ben Marianne Janse, geboren in Den Haag en opgegroeid in een gezin met vijf kinderen. Na de middelbare school heb ik in Utrecht gewoond waar ik Diergeneeskunde gestudeerd heb en één jaar als dierenarts heb gewerkt.  Eind 2016 ben ik naar Oekraïne verhuisd. 

Aan de beslissing om voor langere tijd naar Oekraine te gaan is heel wat vooraf gegaan.  Werken in het buitenland, een vreemde omgeving, een vreemde taal, zonder familie en vrienden, is niet direct waar ik al mijn hele leven van droom. Zorgen voor diegene die het minder hebben, de zwakkere, die afhankelijk zijn van anderen en niet voor zichzelf op kunnen komen, dat is wel iets waar ik altijd al een passie voor heb gehad. Dat heb ik eerst kunnen doen door mijn studie en werk met dieren, nu doe ik dat door voor de kinderen in Oekraine te zorgen.


Kinderen in Oekraine
In Oekraine leven helaas veel mensen in armoede en de omstandigheden voor een kind om thuis op te groeien zijn lang niet altijd goed. Er leven dan ook meer dan 100 000 kinderen in kindertehuizen of internaten. Baby's werden voorheen altijd eerst opgevangen in het ziekenhuis. Hier lagen ze soms maanden tot jaren. In 2020 is de wetgeving in Oekraine veranderd en mogen baby's niet meer zonder hun ouders opgevangen worden in het ziekenhuis, maar moeten ze direct naar het kindertehuis. Het aantal baby's dat 24 uur per dag in hun bed in het ziekenhuis ligt neemt hierdoor gelukkig enorm af.  Toch zijn ook de omstandigheden in het kindertehuis natuurlijk niet ideaal voor een kind om in op te groeien. Elk kind heeft persoonlijke aandacht nodig, een volwassene die naar hem luistert en van hem houdt. Door het grote aantal kinderen in kindertehuizen is dit vaak niet mogelijk. Vooral kinderen die niet voor zichzelf op kunnen komen door een handicap of ziekte missen hierdoor veel. Ze liggen grotendeels in bed of een box en krijgen weinig stimulatie om zich verder te ontwikkelen. Deze kinderen raken hierdoor beschadigd voor de rest van hun leven, zowel mentaal als lichamelijk. We zijn er van overtuigd dat extra aandacht en liefde hen een kans op een betere toekomst kan geven. 


Gods plan
Ik geloof in God en geloof dat Hij betrokken is bij ons leven en met ieder van ons een plan heeft. Ik heb  dan ook veel nagedacht en gebeden over wat Gods plan met mijn leven is. Toen ik hoorde over de situatie van veel kinderen in Oekraine is dit altijd in mijn hoofd blijven zitten. Ik geloof dat God ons de opdracht geeft om voor elkaar te zorgen. Over wat Gods plan met mijn leven precies is ben ik zeker nog niet uit, maar dat hoeft ook niet. Eigenlijk is het niet zo ingewikkeld wat God van ons vraagt: dicht bij Hem leven en de liefde die Hij geeft door geven. Dat kan op zoveel verschillende manieren. Ik hou heel veel van kinderen en geloof dat God mij die liefde heeft gegeven om uit te delen. Dat kan in Nederland, maar de passie die God mij heeft gegeven  ligt bij de kinderen in Oekraïne en ik ben dankbaar dat ik Zijn liefde aan hen mag uitdelen.  Ik geniet elke dag van mijn werk.