Het afgelopen jaar is er ontzettend veel gebeurd. De vaste lezers van de nieuwsbrieven of bezoekers van de gebedsavonden hebben kunnen lezen wat het uitbreken van de oorlog voor gevolgen heeft gehad voor het werk in het kindertehuis. Helaas is het niet gelukt alle gebeurtenissen bij te houden op de website.
Sinds juni 2022 ben ik weer 'gewoon' aan het werk in het kindertehuis. Ik woon helemaal in het westen van Oekraïne en in dit gebied is het relatief veilig. Buiten het luchtalarm wat geregeld klinkt, prijzen die enorm gestegen zijn en periodes van elektriciteitsuitval, gaat het leven eigenlijk gewoon door. Wel leeft de angst en de zorgen om het land enorm. Iedereen heeft wel familieleden, vrienden of kennissen in bezette gebieden of in het leger, er is geen familie die er niet door geraakt wordt.
In het kindertehuis waar ik werk zijn direct na het uitbreken van de oorlog kinderen uit de regio van Kiev gekomen. Er zijn nu dus meer kinderen dan eerder. Verder gaat ons werk eigenlijk precies zoals voor het uitbreken van de oorlog: de kinderen hebben een enorm tekort aan individuele aandacht en voor zover als wij dat kunnen proberen we hen die aandacht te geven en er voor hen te zijn.
Toch is ook het afgelopen jaar weer gebleken dat het zo ontzettend moeilijk is om verandering in het leven van een kind te brengen als je 'slechts' vrijwilliger bent in een groot staatstehuis. Dit merken we in alledaagse dingen, maar een aantal maanden geleden werd dit ons extra duidelijk na een lange strijd voor een jongetje met een open ruggetje en een waterhoofd.
Helaas was de zorg voor hem veel te laat gekomen en moest hij de strijd opgeven. Een huis waar hij veel meer individuele aandacht had gekregen en waar mensen voor hem opgekomen waren had zijn leven kunnen redden. Zijn overlijden maakte me er opnieuw van bewust dat de plannen waar ik mee bezig was voor een gezinshuis zo hard nodig zijn en ook niet meer kunnen wachten. Door de oorlog hadden we de plannen tijdelijk stil gelegd, maar de levens van de kinderen lopen door. Iedere dag dat een kind niet de zorg krijgt die hij/zij nodig heeft is er één teveel. Zorg en liefde die een kind gemist heeft zijn heel moeilijk in te halen, een kind raakt beschadigt door alles wat het mist. Bovendien zijn er dus zelfs kinderen die het letterlijk niet overleven als ze niet de juiste zorg krijgen. Dit heeft ons ervan bewust gemaakt dat het openen van een gezinshuis niet kan wachten tot na de oorlog. Juist nu hebben de kinderen onze zorg nodig. In dit gezinshuis zullen maar 8 kinderen wonen, zodat ze echt persoonlijke aandacht kunnen krijgen, maar we willen hiermee graag een voorbeeld zijn en hopen dat dit verder door mag werken in de samenleving. We bidden dat er uiteindelijk een verandering mag komen in het jeugdzorgsysteem en dat alle kinderen een kans krijgen! Daarom kunnen we niet wachten tot de oorlog voorbij is, maar is het belangrijk juist nu in actie te komen. Ik ben dankbaar dat ik in een veilig gebied woon en het ook echt mogelijk is nu in actie te komen. We wonen meer dan 1000 km van de frontlinie en ook bij luchtaanvallen wordt onze regio ontzien. Op dit moment is onze regio de veiligste in heel Oekraïne, wat ook te merken is aan het aantal vluchtelingen die nu hier woont.
Maar juist doordat ik in deze regio woon en de mogelijkheid heb om mijn werk te doen en verder te gaan met mijn leven voel ik me verantwoordelijk om die mogelijkheid met beide handen aan te grijpen en het leven van de kinderen echt te veranderen. Oekraïne is verwikkelt in een onrechtvaardige, angstaanjagende oorlog en juist daarom is het belangrijk dat we in de delen waar dat kan blijven werken aan de ontwikkeling van het land. De toekomst ligt bij de kinderen en hoe mooi zou het zijn als daar plek is voor al die verschillende kinderen, ook voor hen die wat extra zorg nodig hebben om tot bloei te kunnen komen?
Wilt u op de hoogte blijven van de ontwikkelingen rondom het gezinshuis, meldt u dan aan voor de nieuwsbrief. Wilt u het gezinshuis financieel ondersteunen doneer dan hier of neem contact op met info@marianneinoekraine.nl.
Foto: Lotte Aerssens
Reactie plaatsen
Reacties