Stralende ogen

Graag wil ik u iets vertellen over Nadia. Om privacy redenen kan ik helaas geen foto laten zien, maar u kunt zich er vast iets bij voorstellen: een broodmager, maar mooi meisje met prachtige grote bruine, steeds vaker stralende, ogen. Nadia is een meisje van 2 jaar en ligt al bijna haar hele leven in het ziekenhuis in Vinogradiv. Toen we de eerste keer daar kwamen dachten we dat ze een meisje was van misschien net een jaar oud. Ze kon niet zitten en maakte weinig geluid. Haar ogen kunnen glunderen en ondeugend kijken, maar helaas vaak ook heel bang kijken.

De moeder van Nadia is erg jong en heeft geen idee hoe ze goed voor haar kan zorgen. Daar komt bij dat Nadia een hartaandoening heeft waar een operatie voor nodig is. De moeder moet toestemming geven voor een operatie, maar tot nu toe heeft ze dat nog niet willen of kunnen doen. Ze moet met Nadia mee naar Kiev, maar ze heeft geen idee hoe ze dit moet regelen. We willen haar graag helpen, maar uiteindelijk zal zij zelf toestemming moeten geven en mee moeten willen. We hopen erg dat ze in gaat zien hoe belangrijk haar inzet is voor Nadia.
Nadia heeft nog niet veel meer van de wereld gezien dan het ziekenhuis en dan vooral haar bed. Daarom vindt ze het vaak spannend om nieuwe dingen te doen en kan ze soms erg angstig kijken. De maanden dat we nu in Vinogradiv werken zien we haar duidelijk genieten van de aandacht die ze krijgt. Ze straalt als we binnen komen, danst op muziek, schaterlacht als je met de bal overgooit en houdt ervan om lekker gekke bekken te trekken. Ze kan inmiddels zelfstandig zitten, maar het kost haar erg veel energie. 
Ze krijgt van het ziekenhuis alleen nog maar voeding met een fles. Gisteren probeerden we haar voor het eerst banaan te geven met een lepel. Dat vond ze erg raar, dat gekke ding in je mond en als je normaal alleen maar pap eet is banaan ook een gekke smaak en structuur. De meeste banaan eindigde dan ook op haar trui, maar we gaan het gewoon weer proberen.  We komen elke week speelgoed brengen, helaas blijkt dat veel speelgoed meegenomen wordt door moeders van andere kinderen op de afdeling, dus liggen ze vaak een tijd zonder speelgoed alleen maar in hun bed te wachten. Als we dan nieuw speelgoed komen brengen glundert Nadia. Ze kan nog niet praten, maar ‘aaah!’ en ‘ooh’ kan ze heel goed! Het is heerlijk om haar zo te zien genieten en we hopen en bidden dat de toekomst voor haar beter zal zijn en haar ogen steeds vaker zullen stralen. Bidt u mee?