Benjamin, wat ga ik hem missen. Ook al werkte ik de laatste maanden niet meer in Beregowo, toch hoorde ik nog veel van hem via mijn collega’s daar en wist ik dat er goed voor hem gezorgd werd. Bovendien kon ik nog regelmatig even langs om hem te knuffelen. Vandaag hebben mijn collega’s hem weg moeten brengen naar het kindertehuis. Hoe vaak heb ik er niet stiekem van gedroomd dat ik zijn moeder kon zijn. Hoe hij zou zijn als hij zijn eerste stapjes zou zetten, naar school zou gaan, volwassen zou worden. Ik zou er zo graag zijn als hij huilt als hij gevallen is, als hij misschien wel gepest wordt, als hij ziek is. Bovendien zal hij een hartoperatie nodig hebben. Het idee dat hij geopereerd wordt en moet herstellen zonder dat er iemand bij hem is die echt van hem houdt doet me pijn. Zoals het er nu naar uit ziet zal ik hem niet weer zien. Mensen die geen familie zijn mogen de kinderen in het tehuis niet bezoeken.
Gelukkig weet ik dat God bij hem zal zijn, dat ons gebed voor hem niet voor niks is en dat het waar is wat ik zo vaak voor hem heb gezongen:
“Jij bent veilig in Jezus armen, veilig ben jij bij Hem,
jij bent veilig in Jezus armen, er is nergens een plek waar je zo veilig bent.
Ben je soms eenzaam en vol van verdriet, is het soms net alsof niemand jou ziet,
net alsof niemand meer weet wie je bent, denk dan aan Hem Hij vergeet je niet”
Wilt u voor hem bidden, dat hij God mag leren kennen en een plek mag vinden waar hij in veiligheid en liefde op mag groeien?
Reactie plaatsen
Reacties