Een wonder voor Abel
Graag wil ik u verder voorstellen aan Abel*. In mijn vorige nieuwsbrief heeft u al wat over hem kunnen lezen. Bij een baby van 4 maanden kan je soms jaloers zijn op de onschuld en onbezorgdheid die ze uitstralen, ze weten nog niks van de wereld om hen heen en hoeven nog nergens over te piekeren. Bij Abel is het vaak andersom, als je hem ziet zou je zo graag iets van zijn moeiten overnemen om het hem wat makkelijker te maken. Zoals in mijn nieuwsbrief te lezen is, is hij geboren met een hazenlip en een hartafwijking. In het ziekenhuis lijkt hij wel een bezienswaardigheid, regelmatig stoppen mensen even bij zijn kamer om te kijken hoe zielig hij er uit ziet. Een keer was er zelfs een moeder van een ander kindje op de afdeling die hem zag en begon te huilen en spontaan begon te bidden voor hem. Blijkbaar is het voor iedereen moeilijk om een baby te zien die iets heeft. Toch is de hazenlip niet hetgeen waar hij het meeste last van lijkt te hebben. Hij is vooral heel onrustig en gestrest, misschien van buikpijn, van ademnood door zijn hartprobleem of soms van de honger. Niemand weet het precies. Soms ligt hij rustig in je armen, maar als je hem even anders neer legt is of als hij ergens iets hoort is dat al weer teveel voor hem en begint hij weer te huilen. Gelukkig wordt hij tegenwoordig vaak rustig als hij rechtop tegen je aan kan liggen. Eten kost hem meer moeite dan een ander kind, maar met een speciale speen lukt het hem best aardig.