Kindertehuis Svaliava in Oekraine

Welkom op de website over mijn werk in Oekraïne. Sinds november 2016 woon ik in Oekraïne en werk ik met jonge kinderen die niet thuis kunnen wonen. Op deze site kunt u meer informatie vinden over wat mijn werk precies inhoudt en wat ik meemaak. 


Gezinshuis voor kinderen met een special need 

Alle kinderen hebben een thuis nodig, een plek waar ze in veiligheid en liefde op kunnen groeien. Waar ze kunnen laten zien wie ze zijn en kunnen genieten van het leven. We willen een huis openen waar 8 kinderen met een special need de zorg kunnen krijgen die ze nodig hebben om tot bloei te komen, om te zijn zoals God hen gemaakt heeft en om de samenleving te laten zien hoe waardevol ze zijn.  Daarmee willen we niet alleen deze 8 kinderen helpen, maar een verschil maken in het hele jeugdzorgsysteem. 

Hierbij hebben we uw hulp nodig! Om een huis te kunnen kopen en verbouwen hebben we 300 000 euro nodig. Door aangeboden steun vanuit verschillende kanten zijn we al een eind op weg, maar we hebben ook nog heel veel nodig.
Wilt u verschil maken voor deze kinderen die er zo alleen voor staan? 
Doneer dan hier, meldt u aan voor de nieuwsbrief voor meer informatie of neem contact op met info@marianneinoekraine.nl



Ludmila eindelijk thuis

Zoals in de vorige nieuwsbrief te lezen is, is Ludmila toen ze net 2 jaar geworden is eindelijk naar huis gegaan. We bezoeken de familie nu elke week en proberen hen waar mogelijk te helpen in de zorg voor Ludmila.

Lees meer »

Eindelijk! Benjamin 4 kilo!

Het is al weer een tijdje geleden, maar nog steeds het vermelden waard, Benjamin is de 4 kilo gepasseerd! (Lees hier de eerder blogs over Benjamin) Het duurde even, hij hield het nog lang spannend, zelfs toen hij al 3380 woog duurde het nog een week voor hij echt 4 kilo was. Toen het eindelijk zover was hebben we dat samen met de zusters gevierd met taart.

Lees meer »

De eerste week in Vino!

Eindelijk tijd om weer een blog te schrijven. De afgelopen weken zijn erg druk geweest. Mijn zusje Esther is hier een paar weken geweest. Ze heeft me geholpen met verhuizen, we hebben samen gewerkt in het ziekenhuis in Beregowo en we hebben veel leuke dingen gedaan. Het was erg wennen toen ze weer weg ging. Ook het afscheid in Beregowo was zwaar. Mijn huisje in het straatkinderen huis mis ik erg, het was altijd gezellig met de kinderen die naast me woonden, ook mijn collegas mis ik, het was zo goed met hun te werken en dichtbij hun te wonen. Maar vooral het afscheid van Benjamin was moeilijk. Hij voelt gewoon als 'mijn' kindje en het is zo gek om hem achter te laten. Gelukkig kom ik vaak terug en zie ik hem nog genoeg, bovendien weet ik dat mijn collegas heel goed voor hem zullen zorgen. Toch zou ik er heel veel voor over hebben om hem mee te kunnen nemen. Hij zal altijd heel speciaal voor me blijven.

Lees meer »

Nieuwsbrief juli

Er is weer een nieuwe nieuwsbrief uit! Lees hem hier op de website of meld u aan om hem in uw mailbox te ontvangen. 

Lees meer »

Update kinderen

Tijd voor een korte update over een aantal kinderen waar ik de afgelopen tijd over heb geschreven. NadiaNadia is het meisje uit Vino en heeft een hartprobleem. We zijn de afgelopen tijd elke donderdag bij haar geweest en het was altijd erg genieten met haar. Ze was heel enthousiast als we kwamen en kon helemaal dubbel liggen van het lachen. Twee weken geleden is ze opgehaald door haar moeder. Haar moeder had haar eerder een keer mee naar huis genomen, maar twee dagen later weer terug gebracht, omdat ze de zorg niet aan kon. We hadden verwacht dat dat nu ook weer het geval zou zijn, maar ze is nu toch al weer enige tijd bij haar ouders. Het zal voor Nadia heerlijk zijn om niet meer altijd in haar bed te moeten liggen, er zal een hele wereld voor haar open gaan. We merkten in het ziekenhuis al wel dat ze snel bang was voor nieuwe dingen, omdat ze zo weinig gewend was. We hopen dat ze rustig kan wennen aan ‘de grote wereld’.  We maken ons ook zorgen om haar gezondheid. Ze was erg mager en haar hart was zwak, we hopen dan ook dat haar ouders met haar naar een goede hartspecialist zullen gaan. Wilt u voor haar bidden?

Lees meer »

Bedankt!

Heel erg bedankt voor alle kaartjes ,mailtjes en andere felicitaties voor mijn verjaardag! Het was heel bijzonder dat er zo veel aan me werd gedacht! Ik heb een hele fijne dag gehad! Nog steeds blijven de kaarten binnen komen, erg leuk :-) Ik ben ondertussen aan het verhuizen, vanaf as woensdag zal ik echt in Vinogradiv gaan wonen. Erg leuk om daar zoveel kaarten op te kunnen hangen! 

Lees meer »

Boldog születésnapot Ludmila!

Ludmila is vorige weer twee jaar geworden! U kunt in de afgelopen nieuwsbrieven over haar lezen. Ze is al bijna haar hele leven in het ziekenhuis en ernstig gehandicapt. Vorig jaar dachten we dat dit misschien wel haar enige verjaardag zou zijn hier op aarde. Dat maakte het extra bijzonder dat we nu toch weer deze dag mochten vieren. Ze is veel gegroeid en ze blijft een ontzettend mooi meisje. Ze heeft het gezicht van een prinsesje en we houden veel van haar. Ondanks dat ze er zelf waarschijnlijk niks van mee krijgt hebben we toch haar verjaardag gevierd. We willen haar en het ziekenhuis laten weten dat ook al kan ze niks en kan ze ons niks terug geven, toch vinden wij, maar vooral God haar waardevol. We zijn dankbaar voor het afgelopen jaar dat ze heeft gekregen en dat vonden we zeker een reden om een feestje te vieren! Boldog születésnapot betekent fijne verjaardag in het Hongaars

Lees meer »

Op bezoek in het kindertehuis!

In de vorige blog kunt u lezen over Esther en Ruben. Twee kinderen uit het kindertehuis (voor kinderen vanaf 4 jaar) die tijdelijk bij ons in het ziekenhuis waren. Het afscheid met hen was moeilijk en we konden hen moeilijk uit onze gedachten loslaten. Er werd altijd gezegd dat je niet zomaar op bezoek kon in het kindertehuis, zeker als je geen familieband met de kinderen hebt. Toch wilden we het gewoon graag proberen en zijn we afgelopen week naar het kindertehuis gereden. We vroegen naar Esther en Ruben en het was geen enkel probleem om hen te zien. Ze werden naar ons toegebracht en we mochten met hen in een klaslokaaltje praten en spelen. Ze herkenden ons wel, maar in eerste instantie waren ze alleen maar bang. Bang voor wat er ging gebeuren, blijkbaar totaal niet gewend aan nieuwe dingen of mensen die bij hen op bezoek komen. Toen ze merkten dat we alleen maar kwamen om hen te zien en met hen te spelen werden ze langzaam steeds vrolijker. We hebben gekleurd, een spelletje gespeeld, met hen gepraat en gebeden. Ruben had al snel hele verhalen en vroeg of we snel weer kwamen. Esther lachte en straalde alleen maar, ze zegt vrijwel niks, maar geniet duidelijk van de aandacht. Al snel kwam het moment dat we weer weg moesten gaan. Ruben begreep het gelukkig goed toen we uitlegden dat we snel weer een keer zouden komen, Esther begreep dat nog niet en huilde toen we weg gingen.  We hopen deze week weer bij hen langs te kunnen gaan. Wilt u voor hen en voor alle kinderen in het kindertehuis bidden? Het huis ziet er best gezellig uit en de kinderen goed verzorgd, beter eigenlijk dan we dachten. Maar als je ziet hoe de kinderen reageren op aandacht dan merk je dat ze toch echt heel veel missen. Elk kind heeft persoonlijke aandacht en liefde nodig. We hopen hen door ons bezoek ook steeds een klein beetje te kunnen laten zien van die aandacht en liefde die God hen wil geven.  

Lees meer »

De tijd van je leven in het ziekenhuis?

Ik denk dat een gemiddeld mens een ziekenhuis opname als een diepte punt ervaart en zo niet, dan zegt dat toch wel iets over het leven dat iemand normaal gesproken heeft. Zeker als je niet eens echt ziek bent en gedwongen in het ziekenhuis moet blijven. Hoewel we onze kinderen graag bij ons houden zien we meestal ook wel duidelijk dat het beter is als het kind weer naar huis gaat. Zo niet bij Ruben en Esther*, twee kinderen die vanuit het kindertehuis bij ons kwamen.  Als de kinderen daar ziek zijn komen ze tijdelijk bij ons en je merkt dat ze genieten van hun ziekenhuisopname. Over Ruben kunt u lezen op de site van mijn collega, www.stefanieinoekraine.nl   Afgelopen week is Esther een week bij ons geweest, omdat ze op haar hoofd gevallen was in het kindertehuis, maar gelukkig had ze daar niet echt last van. Ze praatte nauwelijks en als ze iets zei was het

Lees meer »

Benjamin, he is not just anyone

Eindelijk tijd om even een update te schrijven over Benjamin. Dank u wel voor uw medeleven en gebed. Vorige week vrijdag zijn we de hele dag weg geweest om meer onderzoek te laten doen naar de reden waarom hij zo slecht eet en groeit. Er zijn röntgenfoto’s gemaakt van zijn maag en darmen en daarop bleek gelukkig al direct dat er geen sprake is van een vernauwing van de uitgang van zijn maag. Natuurlijk was dat een opluchting en zijn we heel dankbaar dat het niet zo ernstig is als we dachten. Al heel snel komen de zorgen toch wel weer, wat is er dan wel en is er dan wel iets anders hoe we hem kunnen helpen. We zijn direct door gegaan voor een consult bij de cardioloog. Benjamin heeft namelijk vanaf zijn geboorte een hartafwijking, waar hij aan geopereerd zal moeten worden als hij groter en sterker is.

Lees meer »

Benjamin, zoon van geluk

Benjamin, zoon van geluk, dat is hij in zekere zin zeker: als ik hem zie voel ik me alsof ik verliefd ben, hij is zo mooi, zo klein en ik hou zoveel van hem. Bovendien vertrouw ik erop dat hij uiteindelijk geluk zal vinden, omdat God voor hem zorgt en nog veel meer van hem houdt dan ik dat doe. En toch is het geluk op dit moment in menselijke ogen ver te zoeken. Hij is 3,5 maand oud, maar de keren dat hij gelachen heeft zijn op één hand te tellen. Hij heeft al rimpels in zijn voorhoofd van hoe ernstig en gespannen hij kijkt.  Zijn hoofdje ligt meestal zo ver achterover in zijn nek dat hij er met zijn voetjes bij kan. Hij lijkt altijd honger te hebben, maar als hij wat krijgt drinkt hij maar een klein beetje. Bovendien komt dat wat hij drinkt er regelmatig weer uit, en dat blijft niet bij een beetje spugen, maar echt met volle kracht de volledige inhoud van de fles er weer uit.

Lees meer »

Reactie plaatsen

Reacties

Monica Loader
3 jaar geleden

Happy Birthday! www.google.com

Ingrid van Maanen
4 jaar geleden

Aangrijpende verhalen Marianne. Diepe buiging voor jullie werk. Heel veel succes. Groet uit NL Ingrid