Kindertehuis Svaliava in Oekraine

Benjamin, zoon van geluk, dat is hij in zekere zin zeker: als ik hem zie voel ik me alsof ik verliefd ben, hij is zo mooi, zo klein en ik hou zoveel van hem. Bovendien vertrouw ik erop dat hij uiteindelijk geluk zal vinden, omdat God voor hem zorgt en nog veel meer van hem houdt dan ik dat doe. En toch is het geluk op dit moment in menselijke ogen ver te zoeken. Hij is 3,5 maand oud, maar de keren dat hij gelachen heeft zijn op één hand te tellen. Hij heeft al rimpels in zijn voorhoofd van hoe ernstig en gespannen hij kijkt.  Zijn hoofdje ligt meestal zo ver achterover in zijn nek dat hij er met zijn voetjes bij kan. Hij lijkt altijd honger te hebben, maar als hij wat krijgt drinkt hij maar een klein beetje. Bovendien komt dat wat hij drinkt er regelmatig weer uit, en dat blijft niet bij een beetje spugen, maar echt met volle kracht de volledige inhoud van de fles er weer uit.

Graag wil ik u iets vertellen over Nadia. Om privacy redenen kan ik helaas geen foto laten zien, maar u kunt zich er vast iets bij voorstellen: een broodmager, maar mooi meisje met prachtige grote bruine, steeds vaker stralende, ogen. Nadia is een meisje van 2 jaar en ligt al bijna haar hele leven in het ziekenhuis in Vinogradiv. Toen we de eerste keer daar kwamen dachten we dat ze een meisje was van misschien net een jaar oud. Ze kon niet zitten en maakte weinig geluid. Haar ogen kunnen glunderen en ondeugend kijken, maar helaas vaak ook heel bang kijken.

Er is weer een nieuwe nieuwsbrief uit! Lees hem hier op de site of meld je aan om de nieuwsbrief in je mail te ontvangen. 

Het bijhouden van deze blog is er het afgelopen jaar nogal bij ingeschoten.. Dat betekent niet dat er niks gebeurd is! In de nieuwsbrieven, (die allemaal op de site staan) kunt u dit teruglezen. Het avontuur hier in Oekraïne is uiteindelijk niet bij 8 maanden gebleven.

Verder zijn we naar de markt geweest om inkopen te doen (wat een hele ervaring is!), hebben we alvast een kijkje genomen in het ziekenhuis , heb ik het team dat hier werkt ontmoet en andere Nederlanders ontmoet die hier via verschillende stichtingen werken. Ook hebben we een plekje gevonden waar ik met Noah mijn hond kan wandelen, waar trouwens sommige mensen hier wel even van opkijken. Morgen zal ik hier naar de kerk gaan en even bijkomen van alle indrukken, voordat ik maandag echt ga beginnen met werken. Bedankt voor al uw gebed en bemoedigingen! Ik vond het heel moeilijk om uit Nederland te vertrekken en afscheid van iedereen te nemen, maar ik begin me al thuis te voelen en merk echt dat God dichtbij is. 

Uitgeput maar zeer voldaan rijden we naar huis. Wat een mooie avond! We hebben voor 16 mensen Oekraïense gerechten mogen koken. Borsjtsj, een groentesoep van rode biet, kip kiev, een abrikozentaartje en kwarkdonuts toe. Gerechten die we zelf niet kenden, maar verrassend goed in de smaak vielen.

15 oktober zullen we een Oekraïens 3-gangen diner verzorgen waarvoor wij u van harte willen uitnodigen.

Afgelopen weekend hebben we in gemeente De Lichtzijde een vrijwilligersmarkt gehouden tijdens het startweekend. Er waren verschillende mensen die door middel van een ‘’kraampje’’ lieten zien waar zij zich vrijwillig voor inzetten. Zo stond ik daar voor Childrens Relief om te laten zien wat ik straks zal gaan doen voor de kinderen in Oekraïne.

De voorbereidingen zijn inmiddels in volle gang en het gaat goed! Je zit niet zomaar voor 8 maanden in Oekraine, daar moet veel voor geregeld worden. Voor Marianne is dat best druk naast haar werk. Het is leuk om al veel positieve berichten te krijgen en dat er veel mensen zijn die Marianne willen sponsoren. Bedankt!

Vorige week heb ik na lang nadenken, bidden en heel veel gesprekken met allerlei mensen besloten om te gaan! Natuurlijk moet er nog heel veel geregeld worden om dit definitief te maken. Er moet een thuisfrontcommisie opgezet worden, mijn financieën moet ik nog rond krijgen, verzekeringen moeten geregeld worden en mijn reis gepland.